Dood gaan we “later” en later is “ooit”!
Maar “later”en “ooit” kunnen zo maar vandaag of morgen zijn…
Mijn naam is Henriëtte Maas, naast het uitoefenen van diverse ambachten loopt er één rode draad al jaren door mijn leven en dat is mijn vaardigheid tot het verwoorden van levensverhalen en deze uit te spreken tijdens begrafenissen en crematies.
De woorden zijn mij aangereikt door nabestaanden, wat ik doe is ze samen vatten in een toespraak, het is daarmee niet mijn verhaal, maar dat van hen die iemand die ze liefhebben los moeten laten.
Ik probeer dat verhaal zo eerlijk mogelijk neer te zetten, een mens in al zijn facetten recht te doen, hem of haar in een toespraak nog één keer “te laten leven”.
Deze site is echter ook bedoeld om u aan het denken te zetten, want heeft u er wel eens over nagedacht wie bij u het laatste woord krijgt? Doet het u iets.., of heeft u meer met bloemen en muziek?
Ik daag u uit er even bij stil te staan; zodat u “later” of “ooit” weet wat u wilt!
Met vriendelijke groet,
Henriëtte Maas.
